Alsof ik op vakantie ben!

Arjan Tillema

IC Verpleegkundige UMCG

Terwijl ik met mijn voeten in de zacht klotsende golven zit en om me heen niets anders zie dan rotsen, een strak blauwe lucht en een gekiezeld strand, moet ik denken aan de woorden van de psychologe: “Jij moet zagen Arjan, heel veel zagen”. Dat kwam dan weer omdat dat het enige was wat ik als antwoord kon bedenken op de vraag “Waar wordt jouw hoofd leeg van?” Ik: “Zagen, heel veel zagen”. Ik bouwde tijdens de crisis een pergola en een houthok. Ik heb dus erg veel gezaagd. Met een kop vol zaagsel, piepende oren en kapot geschroefde duimen fietste ik dan naar de volgende dienst in het Covid-rooster, min of meer ontspannen geraakt. Blauwe jas aan, muts op, masker voor, bril op, naamsticker opgeplakt en naar binnen gaan. Langzaam verwaaide het zaagsel uit mijn hoofd, verdween de piep uit mijn oren en vulde mijn hoofd zich met nieuwe indrukken, geluiden, gedachten.

Op de fiets terug naar huis zaagden de gedachten door mijn kop. Het zagen hielp niet echt. Niet voor lang. Handschoenen uit, desinfecteren, muts af, mondmasker af, jas uit, desinfecteren, pauze. “En deze meneer moet ook, maar na de pauze hoor! Beslist niet onder werktijd”. Zo werd ik verleid om kennis te maken met de VR-bril van Vrelax. Ik nam mezelf voor om niet alle films te willen zien in het kwartier wat ik had, maar om slechts één film volledig op me in te laten werken. Vanaf het moment dat ik de bril opzette voelde ik het. Rust. Zonnetje. Kabbelend water. Een prachtig strand in de verte en ver-der….. niets. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik na een kwartier het overweldigende gevoel had dat ik op vakantie was geweest.

En nu, een dag later, terwijl ik vlak na de lunch weer met mijn voeten in de virtuele golven zit en om me heen niets anders zie dan rotsen, de immer strak blauwe lucht en de kiezels in het heldere zeewater, denk ik aan het gezaag en geklus en alle andere pogin-gen om mijn hoofd leeg te maken en besef ik me opeens wat ik echt nodig had: Dit…. En morgen ga ik weer.